Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Τρίκαλα

Τα Τρίκαλα είναι πόλη της Δυτικής Θεσσαλίας, πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων (πρώην νομού Τρικάλων) και του Δήμου Τρικκαίων. Η πόλη διασχίζεται από τον ποταμό Ληθαίο, ο οποίος αποτελεί παραπόταμο του Πηνειού
 
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, στην απογραφή του 2011 το Δ.δ. Τρικκαίων είχε 80.900 κατοίκους, ενώ το Διαμέρισμα Τρικκαίων εμφανίζει πυκνότητα πληθυσμού 133,15 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Η περιοχή των Τρικάλων κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους και οι πρώτες ενδείξεις ζωής στο σπήλαιο της Θεόπετρας φτάνουν ως το 49.000 π.Χ. περίπου. Έχουν επίσης ανακαλυφθεί νεολιθικοί οικισμοί από το 6.000 π.Χ. στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο και άλλες τοποθεσίες.
Η πόλη των Τρικάλων είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη Τρίκκα ή Τρίκκη, που ιδρύθηκε γύρω στην 3η χιλιετία π.Χ. και ονομάστηκε έτσι από τη νύμφη Τρίκκη, κόρη του Πηνειού ή κατ' άλλους του Ασωπού ποταμού. Η πόλη ήταν σημαντικό κέντρο της αρχαιότητας, καθώς εδώ έζησε και έδρασε ο Ασκληπιός, που σήμερα αποτελεί έμβλημα του Δήμου Τρικκαίων, ο οποίος ήταν και βασιλιάς της πόλης. Στην περιοχή υπήρχε μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα και αρχαιότερα Ασκληπιεία της εποχής. Η πόλη φέρεται επίσης στην Ιλιάδα του Ομήρου να συμμετέχει στον Τρωϊκό πόλεμο στην πλευρά των Ελλήνων, με τριάντα πλοία και αρχηγούς τους γιατρούς γιους του Ασκληπιού Μαχάωνα και Ποδαλείριο. Η πόλη υπήρξε πρωτεύουσα βασιλείου κατά τη μυκηναϊκή εποχή και αργότερα αποτέλεσε κέντρο του κράτους της Εστιαιώτιδας που καταλάμβανε περίπου τη σημερινή έκταση του νομού Τρικάλων και περιγράφεται από το γεωγράφο Στράβωνα.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, η πόλη της Τρίκκης και η γύρω περιοχή του ποταμού γνώρισε ανάπτυξη. Έπεσε στα χέρια των Περσών το 480 π.Χ., ενώ περίπου δέκα χρόνια αργότερα προσχώρησε στη νομισματική ένωση Θεσσαλέων. Το 352 π.Χ. ενώθηκε με τη Μακεδονία του Φιλίππου Β'. Έγινε θέατρο σκληρών μαχών ανάμεσα σε Μακεδόνες και Ρωμαίους, κατά την εισβολή των τελευταίων στην Ελλάδα, καθώς ο Φίλιππος Ε' και ο γιος του Περσέας προσπαθούσαν να την κρατήσουν ελεύθερη, χωρίς τελική επιτυχία αφού το 168 π.Χ. κατακτήθηκε.
Τους πρώτους μετά Χριστό αιώνες η πόλη και η περιοχή γνώρισε όλους τους τότε εισβολείς στο Βαλκανικό χώρο: Γότθους (396), Ούννους (447), Σλάβους (577), Βούλγαρους (976-1025), Νορμανδούς (1081), Καταλανούς (1309-1311) και από το 1204 τους Φράγκους, ενώ για ένα σύντομο διάστημα ξαναγύρισε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Στις αρχές της χιλιετίας η πόλη παρουσιάζεται για πρώτη φορά με το σημερινό της όνομα, Τρίκαλα, στην Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής. Η πόλη κατακτάται τελικά από τους Οθωμανούς το 1393, και μετά από μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής γίνεται σημαντικό κέντρο οικοτεχνίας, με ονομαστά μάλλινα υφαντά και προϊόντα δέρματος. Επίσης αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό κέντρο, καθώς για ένα μεγάλο μέρος της Τουρκοκρατίας (1543-1854) λειτούργησε εδώ η Σχολή Τρίκκης (και αργότερα Ελληνική Σχολή) στην οποία δίδαξαν γνωστοί δάσκαλοι της εποχής, όπως ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος.
Στις 23 Αυγούστου του 1881 με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, η πόλη περνάει σε ελληνική κυριαρχία, όπως και η υπόλοιπη Θεσσαλία και η Ήπειρος. Θα ξαναβρεθεί υπό Τουρκική κυριαρχία με τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 για ένα περίπου χρόνο, μέχρι την τελική της ενσωμάτωση στην Ελλάδα (1898). Στη συνέχεια τα Τρίκαλα έπαιξαν βασικό ρόλο στις αγροτικές κινητοποιήσεις των αρχών του 20ού αιώνα εναντίον των τσιφλικάδων και υπήρξαν ο τόπος ίδρυσης του πρώτου Γεωργικού Συνεταιρισμού στην Ελλάδα, το 1906.
Μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη η πόλη ήταν η μεγάλη πλημμύρα του Ιουνίου του 1907, όταν την νύκτα στις 3 Ιουνίου μετά από πρωτοφανείς βροχοπτώσεις, «με το καρδάρι» κατά την τοπική έκφραση, ξεχείλισαν όλα τα γύρω ποτάμια, ο Ληθαίος, ο Αϊμονιώτης, ο Κουμέρκης και ο Σαλαμπριάς με συνέπεια την επομένη το πρωί να έχει μετατραπεί ο κάμπος σε τεράστια λίμνη. Στην πλημμύρα εκείνη έχασαν την ζωή τους 80 κάτοικοι, περίπου 200 οικίες έπεσαν, καθώς και το γυμνάσιο και χιλιάδες ζώα πνίγηκαν. Οι δε λοιπές καταστροφές υπήρξαν τεράστιες με διακοπή της συγκοινωνίας αφού και η σιδηροδρομική γραμμή είχε παρασυρθεί. 
                 
Ο ποταμός Ληθαίος που διασχίζει την πόλη 
Στη περίοδο της Εθνικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της κατοχής τα Τρίκαλα αποτέλεσαν ιδιαίτερο πεδίο δράσης. Από τα Τρίκαλα καταγόταν ο στρατηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης. Στα Τρίκαλα επίσης εκτέθηκε σε δημόσια θέα το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη μετά το θάνατό του. Η πόλη απελευθερώθηκε από τη ναζιστική κατοχή στις 18 Οκτώβρη του 1944.
Στην πόλη λειτουργεί Φιλαρμονική Ορχήστρα με ευθύνη του Δήμου, καθώς και πολλοί χορευτικοί σύλλογοι. Στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Τρικκαίων λειτουργούν επίσης με ευθύνη του Δήμου τμήματα θεάτρου, κουκλοθεάτρου, χωρωδίας, ζωγραφικής και άλλων τεχνών. Εκδηλώσεις γίνονται συνήθως στο Πνευματικό Κέντρο, στο Κουρσούμ Τζαμί, τις πλατείες της πόλης, αλλά και στις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων που υπάρχουν σε μουσεία και δημόσια κτήρια της πόλης.
Η πρόσβαση στο νομό Τρικάλων, μπορεί να γίνει με τη χρήση αυτοκινήτου μέσω του υπάρχοντος οδικού δικτύου.
Η οδική διαδρομή από Αθήνα είναι 328 χλμ. και θα χρειαστείτε περίπου 4,5 ώρες για να την καλύψετε και από την Θεσσαλονίκη 214 χλμ. και 3 ώρες περίπου.
Την χειμερινή περίοδο για την διέλευση από ορεινές περιοχές οι αντιλιοσθητικές αλυσίδες κρίνονται απαραίτητες.
Ο καλύτερος τρόπος να εξερευνήσετε το νομό Τρικάλωνμε τις σπάνιες ομορφιές της, τα πολύ αξιόλογα ιστορικά και μουσειακά μνημεία, είναι να διαθέτετε δικό σας μεταφορικό μέσο.
                  
Ο σιδηροδρομικός σταθμός 
Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε μέρη που δεν φθάνουν οι τοπικές συγκοινωνίες και οι οργανωμένες εκδρομές.
 Για την διευκόλυνσή σας ή όποτε εσείς κρίνετε απαραίτητο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταξί, από τα πολλά και σύγχρονα που διαθέτει ο νομός.
Πηγή: http://www.hotelsline.gr/root/newhotel/mx/m_Trikala.asp & Βικιπαίδεια

Κάλλια

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας

Στο κεφάλαιο αυτό θα μάθετε:
 _ για τη δημιουργία των μεγάλων αστικών κέντρων και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ζωής σε αυτά.
 _ για τις έννοιες της αστυφιλίας και της αστικοποίησης.

Στα μέσα του 20ού αιώνα πολλοί κάτοικοι της ελληνικής περιφέρειας επέλεξαν να φύγουν από τα χωριά τους και να εγκατασταθούν στις μεγάλες πόλεις, που υπήρχαν εκείνη την εποχή στη χώρα μας. Οι άνθρωποι αυτοί για να καλύψουν τις ανάγκες τους προτίμησαν τη ζωή στην πόλη, προκαλώντας έτσι μεγάλη αύξηση του αστικού πληθυσμού.
Οι λόγοι που υποχρέωσαν τους ανθρώπους εκείνη την εποχή να αφήσουν τους δικούς τους τόπους και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στα μεγάλα αστικά κέντρα κυρίως ήταν:

Κοινωνικοί
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν:
α) Η ανάγκη για καλύτερη ποιότητα ζωής
β) Η ανασφάλεια των κατοίκων των μικρών χωριών και απομακρυσμένων περιοχών, εξαιτίας της έλλειψης άμεσης πρόσβασης σε κέντρα υγείας

Οικονομικοί
Τα μεγάλα αστικά κέντρα εκείνης της εποχής ήταν ανεπτυγμένα και υπήρχαν βιομηχανίες και εταιρείες που προσέφεραν εργασία.
Αυτοί οι λόγοι κυρίως προκάλεσαν τη μετακίνηση των κατοίκων της περιφέρειας προς τις πόλεις.
Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αστυφιλία και οι συνέπειες του ήταν πολλές:
μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των αστικών κέντρων (ίδρυση πανεπιστημίων, νοσοκομείων, βιομηχανιών, χώρων ψυχαγωγίας, αθλητικών εγκαταστάσεων κ.ά.), μεγάλη αύξηση του πληθυσμού κ.λπ.
ερήμωση της περιφέρειας (χωριά χωρίς νέους ανθρώπους, κτήματα ακαλλιέργητα, μειωμένη παραγωγή αγροτικών προϊόντων κ.ά.)
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση των κατοίκων της χώρας μας στις μεγάλες πόλεις σε σχέση με τις υπόλοι­πες περιοχές δημιούργησε το φαινόμενο της αστικοποίησης.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, υπάρχουν μέρη της περιφέρειας που αντιστέκονται στην αστικοποίηση και προσπαθούν να διατηρήσουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Οι κάτοικοι προβάλλουν τις φυσικές ομορφιές της περιοχής τους, εξωραΐζουν τον τόπο τους, διαδίδουν τα προϊόντα τους και αναπτύσσουν πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις με σκοπό να προσελκύσουν επισκέπτες από άλλα μέρη.
Γεωγραφικό γλωσσάριο
Αστικοποίηση: το φαινόμενο της αύξησης του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν στις πόλεις σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα.
Αστυφιλία: το φαινόμενο της εγκατάλειψης της περιφέρειας με σκοπό την εγκατάσταση σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. 
1,5 εκατ. Έλληνες εγκαταλείπουν τα μεγάλα αστικά κέντρα…
Νέοι, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, που αναζητούν ένα ποιοτικότερο μοντέλο ζωής έστω κι αν χρειαστεί να συμβιβαστούν με μικρότερες οικονομικές απολαβές σκέφτονται την επιστροφή στην ύπαιθρο και την ενασχόλησή τους με τον αγροτικό τομέα.
Σύμφωνα με έρευνα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης το 68,2% των ανθρώπων στα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έχει σκεφτεί να επιστρέψει στην ύπαιθρο.
Το 68,2% των ανθρώπων στα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έχει σκεφτεί να φύγει και να επιστρέψει στην ύπαιθρο, εκ των οποίων το 50% θέλει να ασχοληθεί με τον αγροτικό τομέα. Ήδη από αυτό το ποσοστό, το 19,3% έχει ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Ειδικότερα, οι τομείς που θέλουν να ασχοληθούν σύμφωνα με τις απαντήσεις που έδωσε το 19,3% είναι: ελιά-λάδι το 51,5%, βιολογικές καλλιέργειες το 51,5%, αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά το 33,3%, λαχανικά-κηπευτικά το 31,8%, αμπέλι-κρασί το 30,3%, μανιτάρια το 24,2%, τρούφα το 21,2%, ρόδια το 19,7%, φρούτα το 13,6%, στεβια το 13,6% και βιοκαύσιμα το 12,1%.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι λόγοι που θέλουν να επιστρέψουν στο χωριό είναι η καλύτερη ποιότητα ζωής, το χαμηλό κόστος διαβίωσης και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ως προς το προφίλ των ατόμων που θέλουν να φύγουν, το 43,5% έχει πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ, το 25,4% μεταπτυχιακό τίτλο, το 17,1% έχει τελειώσει επαγγελματικές σχολές, το 8,2% λύκειο και το 1,2% το γυμνάσιο. Σχετικά με την ηλικία τους, το 10,6% είναι από 25 έως 29 ετών, το 21,2% από 30 έως 34 ετών, το 25,3% από 35 έως 39 ετών και το 12,9% από 40 έως 44 ετών.


πηγή: http://gr.greekreporter.gr/2012/03/27/15

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Πανέμορφα ζώα, ξεχωριστά και μοναδικά


Δύο μικρά προβατάκια, ένα άσπρο και ένα μαύρο, Ντίσελντορφ, Γερμανία, 27 Μαρτίου
Τρία ελάφια τρέχουν σε μία χιονισμένη πλαγιά κοντά στο Μινσκ, Λευκορωσία, 27 Μαρτίου
Χρόνια πολλά λιονταράκια, μόλις γίνατε ενός έτους, Ανόβερο, Γερμανία
Να και ένας αρσενικός άγριος βάτραχος κάπου στη Βόρεια Αμερική, 25 Μαρτίου
Τρία πανέμορφα κουταβάκια, τα κρατάει η ...μαμά τους που τα πήγε στον Αγιο Λάζαρο, προστάτη των ζώων, κοντά στη Μανάγκουα, Νικαράγουα, 25 Μαρτίου
Ωρα για το δεκατιανό σκέφτηκε η γιγαντιαία ενιδρύδα στο ζωολογικό κήπο του Λάιπνιτζ στην κεντρική Γερμανία, 25 Μαρτίου
Ενας μικρός μαύρος ρινόκερος χαλαρώνει στην άμμο στο ζωολογικό κήπο του Λάιπνιτζ στην κεντρική Γερμανία, 25 Μαρτίου
Μικρές μικρές χελωνίτσες
Ενα όμορφο, ασορτί με το λουλούδι σκαθάρι, 24 Μαρτίου
Πω πω στόμα αυτός ο ιπποπόταμος, πεινάει και περιμένοι από τους επισκέπτες του ζωολογικού κήπου στην Μπούρμα να τον ταϊσουν, 24 Μαρτίου
Αυτός είναι σκύλος, το θιβετιανό μαντρόσκυλο σε διαγωνισμό σκύλων στην Κίνα, 23 Μαρτίου
Το τσίμπησε το σκουλήκι
Η μαμά λευκή αρκούδα παίζει με τα μωρά της, Μόσχα 22 Μαρτίου
Πελαργοί στη Βουδαπέστη, Ουγγαρία, 22 Μαρτίου
Ομορφο στολισμένο άλογο σε γιορτή στο Κατμαντού, Νεπάλ, 22 Μαρτίου
Μια πολυάσχολη μέλισσα, Λος Αντζελες, 21 Μαρτίου
Πανέμορφα λαγουδάκια, Βουκουρέστι, Ρουμανία, 21 Μαρτίου
Ενας επισκέπτης ταϊζει έναν ελέφαντα ένα φρέσκο καρότο στη Φρανκφούρτη, Γερμανία, 21 Μαρτίου

Μια μικρή τίγρη Βεγκάλης, 21 Μαρτίου

 msnbc.msn.com
επιμέλεια: alfavita.gr

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν

Ο Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν (Wilhelm Conrad Röntgen, 27 Μαρτίου 1845 - 10 Φεβρουαρίου 1923) ήταν Γερμανός φυσικός. Σπούδασε στο ETH Ζυρίχης. Διετέλεσε υφηγητής στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου το 1874, τακτικός καθηγητής της Φυσικής και διευθυντής του εργαστηρίου Φυσικής του πανεπιστημίου Γκίσεν, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ το 1885 και τελικά καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου (1900 - 1920).


Κατά το 1895, ενώ έκανε στο Βίρτσμπουργκ πειράματα για τη σπουδή της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των αερίων, ανακάλυψε τις ακτίνες Χ (ή τις ακτίνες Ρέντγκεν, όπως λέγονται εις τιμήν του). Απέδειξε ότι οι ακτίνες Χ διαδίδονται σε ευθεία γραμμή και δεν είναι δυνατό να διαθλαστούν ή να ανακλαστούν και ότι δεν επηρεάζονται από τα ηλεκτρικά μαγνητικά πεδία. 
Έκανε επίσης μελέτες σχετικές με την ελαστικότητα των σωμάτων, την ειδική θερμότητα των αερίων, τη θερμική αγωγιμότητα των κρυστάλλων, την απορρόφηση των θερμικών ακτίνων από τα αέρια κλπ. Το 1896 τιμήθηκε με το μετάλλιο Ρούμφορ της Βασιλικής Εταιρείας και το 1901 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.
Τάσος


Εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου το 1962 και κάθε χρόνο επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος, για να γράψει ένα μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο.
Το μήνυμα αυτής της χρονιάς ανέλαβε ο Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης και καλλιτέχνης του θεάτρου, Τζον Μάλκοβιτς.
                                     
«Είναι τιμή μου, που το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Ουνέσκο μου ζήτησε να χαιρετίσω την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Θα απευθυνθώ σύντομα στους συνάδελφους του θεάτρου, φίλους και συντρόφους. Μακάρι η δουλειά σας να είναι πειστική και αυθεντική. Μακάρι να είναι βαθιά, συγκινητική, στοχαστική και μοναδική. Μακάρι να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τί σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη. Μακάρι να είστε σε θέση να ξεπερνάτε τις αντιξοότητες, τη λογοκρισία, τη φτώχεια και τον μηδενισμό, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολλοί από εσάς θα είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε. Μακάρι να είστε ευλογημένοι με ταλέντο και αυστηρότητα, για να μας διδάξετε πως χτυπά η καρδιά σε όλη την πολυπλοκότητα της και να έχετε την περιέργεια και την ταπεινότητα να το κάνετε έργο ζωής. Και μακάρι οι καλύτεροι από εσάς - γιατί μόνο οι καλύτεροι από εσάς, και μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες και σύντομες στιγμές - να καταφέρετε να διατυπώσετε το βασικότερο των ερωτημάτων: «Με ποιον τρόπο ζούμε;» Καλή τύχη!».
Ο Τζον Μάλκοβιτς ξεκίνησε το θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του '70, στο Illinois State University και το 1976 συνέθεσε τη διάσημη θεατρική ομάδα «Steppenwolf». Έχει παίξει σε περισσότερες από 70 ταινίες, στις Η.Π.Α. και το εξωτερικό. Έχει βραβευτεί για την ερμηνεία του στις ταινίες «Κραυγές στη σιωπή», «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» και «Η ανταλλαγή», ενώ ήταν δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ β΄ ανδρικού ρόλου.
Μετά τις δύο πρώτες επιτυχημένες θεατρικές παραγωγές του και το βραβείο σκηνοθεσίας για το έργο «Good Canary», σκηνοθέτησε τις «Επικίνδυνες σχέσεις» στο «Théâtre del'Atelier», στο Παρίσι, το 2011. Ο ίδιος είχε παίξει στην κινηματογραφική βερσιόν του μυθιστορήματος σε έναν ρόλο που του έφερε την παγκόσμια καταξίωση.
πηγή: http://tvxs.gr/

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ

Η Ελληνική κυβέρνηση, επί Όθωνα, τον συνέλαβε το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με τη κατηγορία της «προδοσίας». 

Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε (!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Αυτή ήταν η ανταμοιβή του. 
 
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Μεγάλης Δύναμης ( Ρωσίας), αυτός στάλθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση του, στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.
Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψεαμέσως το απλωμένο χέρι του.
"Τι κάνετε στρατηγέ μου;" ρώτησε ο ξένος
"Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα" απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
"Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;" επέμενε ο ξένος.
"Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος" απήντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:" Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!"
Στις 25 (ή 27) του Σεπτέμβρη του 1849, ο γενναιότερος των γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλός και πάμφτωχος.
Αυτή ήταν η ελληνική υπερηφάνεια που έκανε την Ελλάδα ελεύθερη.
από τη δασκάλα του σχολείου μας κ. Πελαγία




Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

29. Νέοι εχθροί εμφανίζονται και αποσπούν εδάφη από την αυτοκρατορία

Στα μέσα του 11ου αιώνα τις ανατολικές περιοχές της αυτοκρατορίας  απειλούσαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Ήταν λαός ασιατικής καταγωγής και πολλοί απ’ αυτούς υπηρετούσαν ως μισθοφόροι κοντά στους Άραβες, από τους οποίους πήραν και τη μουσουλμανική θρησκεία. Με αρχηγό τους τον Άλπ-Αρσλάν πέρασαν τα σχεδόν αφύλακτα βυζαντινά σύνορα, κατάκτησαν τις ανατολικές επαρχίες της Αρμενίας και της Καππαδοκίας και έφτασαν ως την Καισάρεια. Τελικός στόχος τους όμως ήταν η Κωνσταντινούπολη.
                                  
Το 1068 αυτοκράτορας του Βυζαντίου έγινε ο Ρωμανός Δ΄, ο Διογένης. Καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν για το ήθος και τη γενναιότητά του. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε, οργάνωσε ένα αξιόμαχο εκστρατευτικό σώμα και, οδηγώντας το ο ίδιος, έσπευσε να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους.
                                   
Στη μάχη του Ματζικέρτ όμως (1071) ο στρατός του Ρωμανού έπαθε μεγάλη καταστροφή και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους.
                                               

                                                         

                                               
 Έτσι ανεμπόδιστοι τώρα οι Σελτζούκοι, κατέλαβαν ολόκληρη σχεδόν τη Μικρά Ασία και απέκοψαν τους δρόμους των Βυζαντινών για την Ανατολή.
                          131 Bataille de Malazgirt.jpg 

Η μάχη του Μαντζικέρτ από γαλλική μινιατούρα του 15ου αιώνα, 

στην οποία οι πολεμιστές απεικονίζονται με δυτικό οπλισμό και ρουχισμό


Δέκα χρόνια μετά τη μάχη του Ματζικέρτ, το 1081, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ανέλαβε ο Αλέξιος Α΄, ο Κομνηνός, ο οποίος προσπάθησε να οργανώσει το κράτος και να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο των Σελτζούκων.
                                                      

Αλέξιος Α' Κομνηνός
Την ίδια περίπου εποχή όμως εμφανίστηκε στη Δύση ένας άλλος λαός, οι Νορμανδοί, οι οποίοι διακρίνονταν για τις ναυτικές τους ικανότητες. Αυτοί κατέβηκαν από τη Σκανδιναβία και τη Βόρεια Ευρώ­πη και ακολουθώντας το ρεύμα των ποταμών, έφτασαν ως τη Μεσόγειο.
                          
Εκμεταλλευόμενοι τα εσωτερικά προβλήματα των Βυζαντινών και τις συγκρούσεις τους με τους Σελτζούκους Τούρκους, κατάκτησαν χωρίς δυσκολία τα βυζαντινά εδάφη της Νότιας Ιταλίας. Στη συνέχεια πέρασαν στη Βαλκανική κατέλαβαν το Δυρράχιο και, ακολουθώντας την Εγνατία οδό, βάδισαν κατά της Θεσσαλονίκης και της Κωνσταντινούπολης. Μια άλλη ναυτική ομάδα τους κινήθηκε προς την Πελοπόννησο και λεηλάτησε τα παράλιά της. 
                          
Νορμανδοί ιππείς
Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α' τότε ζήτησε βοήθεια από τους Βενετούς, δίνοντας τους ως αντάλλαγμα εμπορικά προνόμια στη Μεσόγειο και στα βυζαντινά λιμάνια. 
Στην Κωνσταντινούπολη τους επέτρεψε να εγκατασταθούν έξω από τα τείχη, στην έξοδο του Κεράτιου, στο Γαλατά και να δημιουργήσουν εκεί δική τους εμπορική συνοικία, χωρίς να πληρώνουν φόρους. Οι Βενετοί ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρότασή του. Βοήθησαν τους Βυζαντινούς στη θάλασσα και από κοινού κατάφεραν να νικήσουν τους Νορμανδούς και να τους απομακρύνουν από τα Βαλκάνια.
Βενετοί έμποροι στο λιμάνι του Γαλατά
(Μικρογραφία χειρογράφου, 
Εθνική Βιβλιοθήκη, Παρίσι)
Τσάμικος 
Στα κακοτράχαλα τα βουνά,
με το σουραύλι και το ζουρνά,
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη,
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.

Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης,
μα εσύ, Χριστέ μου, τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα,
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.

Δες πως χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς!

Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στην λευτεριά.
Το πανηγύρι κρατάει χρόνια,
στα μαρμαρένια του Χάρου αλώνια


Κριτής κι αφέντης είν’ ο θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.

Στίχοι: Νίκου Γκάτσου 

Μουσική : Μάνου Χατζιδάκι 
Ο Αλπ Αρσλάν τιμά τον αιχμάλωτο Ρωμανό Δ΄
Ο αρχηγός των Σελτζούκων Τούρκων Αλπ Αρσλάν, μετά τη μάχη του Ματζικέρτ φέρθηκε στον αιχμάλωτο αυτοκράτορα Ρωμανό Δ΄ με την καλοσύνη που μόνον οι γενναίοι διαθέτουν. Τον κάλεσε στο γεύμα και του είπε:
«Μη φοβάσαι, δε θα πάθεις κανένα κακό. Θα τιμηθείς όπως αξίζει στη βασιλική σου μεγαλειότητα. Γιατί πιστεύω πως είναι ανόητος ο άνθρωπος εκείνος που δε συλλογίζεται ότι η τύχη μεταβάλλεται και δε σέβεται τις συμφορές των άλλων».
Και, τηρώντας το λόγο του, τον ελευθέρωσε μαζί με τους άνδρες της φρουράς του και υπέγραψε συνθήκη ειρήνης μαζί του. 
Μ. Ψελλός, Χρονογραφία
ερωτήσεις για την κατανόηση του μαθήματος
Ποια προβλήματα αντιμετώπιζαν οι Βυζαντινοί τον 11ο αιώνα;
Τι ανάγκασε τον Αλέξιο τον Α΄ τον Κομνηνό να παραχωρήσει εμπορικά προνόμια στους Βενετούς;


Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Περικλής


                                                                                                                                                                        
495 π.Χ       472 π .Χ                                         463π.Χ                         449 π.Χ          429 π.Χ.
Γέννηση    Παρουσίασε το έργο Πέρσαι  Πολιτική ενασχόληση        Ακρόπολη      Θάνατος


Ο Περικλής (από τις λέξεις περί + κλέος = «o περιτριγυρισμένος από δόξα», περίπου 495-429 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Ο Περικλής γεννήθηκε στον Δήμο Χολαργού, βόρεια της Αθήνας, γύρω στο 495 π.Χ. Πατέρας του ήταν ο επίσης πολιτικός και στρατηγός των αρχών του 5ου αιώνα π.Χ., Ξάνθιππος, γνωστός επειδή βοήθησε στην καταδίκη του Μιλτιάδη για την αποτυχημένη αθηναϊκή εκστρατεία εναντίον της Πάρου το 489 π.Χ., για τον οστρακισμό του το 485 π.Χ., και κυρίως για το ότι ηγήθηκε των αθηναϊκών δυνάμεων στη Ναυμαχία της Μυκάλης τον Αύγουστο του 479 π.Χ., όπου οι Έλληνες πέτυχαν αποφασιστική νίκη εναντίον των Περσών. Μητέρα του ήταν η Αγαρίστη, μέλος της παλαιάς και ισχυρής αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνιδών. Προπάππους της Αγαρίστης ήταν ο τύραννος της Σικυώνας, Κλεισθένης, ενώ θείος της ήταν ο μείζων μεταρρυθμιστής του αθηναϊκού πολιτεύματος, Κλεισθένης που επίσης ήταν μέλος της οικογένειας των Αλκμεωνιδών.
Το 472 π.Χ. ο Περικλής, οποίος έπρεπε τότε να βρίσκεται στις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, παρουσίασε το έργο Πέρσαι του τραγικού ποιητή Αισχύλου στα Διονύσια ως λειτουργός. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν τότε ήταν ένας από τους πιο πλούσιους και γνωστούς ανθρώπους των Αθηνών. Μπορεί να θεωρείται τυχερός, καθώς κέρδισε το έργο που παρουσίαζε, οι Πέρσαι, ένα σπάνιο δείγμα μεγάλης συγγραφικής ικανότητας από τον πρώτο από τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας.
Η πολιτική ενασχόληση του Περικλή, που ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, πρέπει να άρχισε σχεδόν μία δεκαετία αργότερα και συγκεκριμένα το 463 π.Χ., όταν ήταν μέλος του κατηγορητηρίου εναντίον του Κίμωνα, γιου του στρατηγού Μιλτιάδη και ηγέτη της συντηρητικής παράταξης. Ο Κίμωνας είχε καταφέρει να εξοστρακίσει τον ηγέτη των δημοκρατικών Θεμιστοκλή, ο οποίος αυτοκτόνησε στην Περσία, και να ανελιχθεί στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας. Είχε κατηγορηθεί ότι είχε παραδώσει πολλά συμφέροντα των Αθηνών, στο βασίλειο της Μακεδονίας, ενώ πιθανώς μεγάλο ρόλο πρέπει να έπαιξε και η παταγώδης αποτυχία που γνώρισε κατά τη διάρκεια του Γ’ Μεσσηνιακού Πολέμου. Τότε, η Σπάρτη είχε ζητήσει τη βοήθεια των Αθηνών για να καταπνίξει την εξέγερση των ειλώτων που εκμεταλλεύτηκαν το μεγάλο σεισμό του 464 π.Χ., επαναστάτησαν και οχυρώθηκαν στο φρούριο της Ιθώμης. Όταν ο Κίμων έφτασε στην Σπάρτη, οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν τη βοήθειά του, λέγοντας πως δεν είναι απαραίτητη. Τελικά, ο Κίμων αθωώθηκε αλλά η πολιτική του θέση κλονίστηκε σοβαρά.
Το 449 π.Χ., ο Περικλής πρότεινε την επανακατασκευή της Ακρόπολης των Αθηνών, που είχε καταστραφεί από την επιδρομή του Ξέρξη στην Αθήνα το 480 π.Χ. Η Αθήνα ήταν το ηγετικό στέλεχος της Δηλιακής Συμμαχίας στα χρόνια πού ακολούθησαν μετά την περσική εισβολή, παίρνοντας το χρίσμα από την Σπάρτη, η οποία παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας από την ηγεσία της πανελλήνιας συμμαχίας, ανοίγοντας τον δρόμο για την εγκαθίδρυση της Αθηναϊκής Ηγεμονίας, πρακτικά μίας de facto Αθηναϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 454 π.Χ., οι Αθηναίοι μετέφεραν το ταμείο της συμμαχίας από την Δήλο που ήταν το κέντρο της συμμαχίας, στην Ακρόπολη των Αθηνών, παίρνοντας τα χρήματα της συμμαχίας υπό τον έλεγχο τους. Κάτι τέτοιο επέτρεψε την κατασκευή μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως ο Παρθενώνας και το Ερεχθείο, αλλά προκάλεσε πολλά μελλοντικά προβλήματα στην Αθήνα, λόγω της ολοένα και περισσότερο αυτοκρατορικής συμπεριφοράς της.

Ακρόπολη

Ερέχθειο
Ο Περικλής είδε τους δύο γιους του, τον Πάραλο και τον Ξάνθιππο να πεθαίνουν από το φοβερό λοιμό που χτύπησε την πόλη. Πέθανε και ο ίδιος από το λοιμό, τον Αύγουστο του 429 π.Χ.
Λίγο πριν το θάνατό του, οι φίλοι του Περικλή είχαν μαζευτεί γύρω από το κρεβάτι του, μιλώντας για τα κατορθώματά του κατά τη διάρκεια της ειρήνης, αλλά και για τα εννέα πολεμικά του τρόπαια. Ο Περικλής, παρόλο που ήταν άρρωστος, τους διέκοψε, λέγοντας πως είχαν ξεχάσει να αναφέρουν το σημαντικότερο κατόρθωμά του, που κατά τον ίδιο ήταν το γεγονός πως ποτέ κανένας εν ζωή Αθηναίος δεν έκλαψε γι' αυτόν. Ο Περικλής, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, έζησε κατά τα πρώτα δυόμιση χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, και ο θάνατος του ήταν καταστροφικός για την Αθήνα, καθώς οι πολιτικοί διάδοχοί του ήταν υποδεέστεροι και προτιμούσαν να κατηγορούν τους άλλους για τα μειονεκτήματά τους, αντί να κάνουν κάτι καλό για την πόλη τους. Οι πολιτικοί του διάδοχοι ήταν απλώς δημαγωγοί που ως αποκλειστικό στόχο είχαν την κατάληψη της εξουσίας, ενώ η πολιτική τους ήταν καταστροφική για την Αθήνα. Γράφοντας αυτά, ο Θουκυδίδης εκφράζει την πικρία του, όχι μόνο για το χαμό ενός άνδρα που θαύμαζε, αλλά και για τη δύναμη και τη δόξα της Αθήνας που είχε αρχίσει να φθίνει.


Κάλλια

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Θεμιστοκλής (ιστορική γραμμή)


Ευαγγελίνα


Τσάμικος


Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Θούριος


προβλήματα

Αγόρασα 3/4 του κιλού κασέρι και πλήρωσα 8,85 ευρώ.
Αν αγοράσω 1,5 κιλό, πόσο θα πληρώσω;


Η Σοφία με τα 3/4 των χρημάτων της αγόρασε 4 βιβλία για τις φίλες της προς 13,50 ευρώ το ένα. Πόσα χρήματα είχε αρχικά η Σοφία;

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παπαφλέσσας (ιστορική γραμμή)


Έλλη

Βασίλειος Β΄ (ιστορική γραμμή)


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Β’




































958 μ.Χ
Γέννηση
Βασίλειου            Β’

976 μ.Χ
Έγινε αυτοκράτο-
ρας του Βυζαντίου

987 μ.Χ
Μάχη στη
Λάρισα
(Ήττα από το στρατό του Σαμουήλ)

1014 μ.Χ
Μάχη στο Κλειδί
(Συντριβή του στρατού του Σαμουήλ)

1015 μ.Χ
Είσοδος στην Θεσσαλονίκη μετά τη νικηφόρα μάχη στο Κλειδί.

15 Δεκ. 1025 μ.Χ
Απεβίωσε










Στέργιος